(In)formele gesprekken

Na een week van formatiedebatten en moties van afkeur en wantrouwen, frons ik mijn wenkbrauwen: wat een poppenkast. Het lijkt wel doorgestoken kaart. In formele gesprekken worden vaak ook enkele informele zaken besproken die niet voor de notulen zijn. Dat is met de verkenners ook zo gebeurd. Ik vraag me daarom af: is er wel ‘per ongeluk gelekt’? Of moest er ‘nieuw leiderschap’ gecreëerd worden? Als je er op let, zie je overal in de politiek een systeem van lekken, proefballonnetjes oplaten, polariseren en dat allemaal om de wederpartij te beschadigen voor eigen gewin.

Als ik ergens een pesthekel aan heb, is het wel deze manier van werken. Kun je niet gewoon naar het algemeen belang kijken? Ik heb wel vaker geschreven dat 80 procent van de maatschappij hetzelfde wil: mooie natuur, goede leefomgeving, goed sociaal vangnet, goede gezondheidszorg en vooral gezond, goed en voldoende betaalbaar voedsel. Of je links of rechts bent maakt niet uit: een hardwerkende arbeider moet het goed hebben, iemand die ziek is moeten we verzorgen, maar ook de boer moet een goede boterham kunnen verdienen.

Als je dan de nieuwe toekomstscenario’s ziet van enkele onderzoeksbureaus in opdracht van het ministerie, ontbreekt daar ook elke realiteitszin. Er zijn weinig punten waar ik van denk: ‘daar zit wat in’. Dat kan natuurlijk ook niet als er van de twee aanwezige kalverhouders (van de ruim veertig deelnemers aan de digitale inventarisatieronde!) niets wordt meegenomen. Inderdaad er waren integraties bij, enkele melkveehouders en enkele kalverbestuurders. Maar ook van hun inbreng is volgens mij niks meegenomen in het uitgelekte rapport.

Wanneer je weet dat 90 procent van de maatregelen op het boerenerf moet worden uitgevoerd, ben je toch gek als slechts 5 procent van zo’n discussieteam bestaat uit boeren. Daar gaat het al mis! Een kalverboer wil best meebewegen en luisteren naar de maatschappij, maar wie is de maatschappij en wie vertegenwoordigt die maatschappij en op basis van welke argumenten (maar ook opgespelde leugens) voelt de maatschappij zich door hen vertegenwoordigd?

De meeste kalverboeren kunnen je haarfijn uitleggen op welke manier er minder medicijnen gebruikt kunnen worden: namelijk als een kalf goed in zijn vel zit. Dat begint bij de melkveehouder die de kalveren biest geeft, een vervoerder die er voor zorgt dat de dieren niet ‘verreist’ zijn en kalverhouders (maar zeker ook integraties!) die de kalveren vervolgens het beste voer geven, waardoor de dieren sterk blijven. Iedereen in de keten moet daaraan zijn bijdrage leveren.

Alles staat of valt met vertrouwen en een nuchtere kijk op het geheel. Dat betekent niet een hoop kabaal maken en lekken naar de pers om een ander te beschadigen. Want op deze manier hebben we alleen maar verliezers.

De kalverhouderij staat er goed op, maar er zijn ook voldoende uitdagingen: medicijngebruik, transport, emissies. Wanneer we alle data van alle bedrijven en onderzoeken bij elkaar gooien, daar de goede dingen uithalen, en alle handelsbelangen ondergeschikt maken aan het resultaat, dan schieten daar per saldo alle partijen mee op.

Waar het ons op dit moment aan ontbreekt is een stip op de horizon. Veel kalverhouders die ik spreek zijn negatief over de toekomst. Er moet perspectief zijn en een stappenplan komen waaraan we ons kunnen vasthouden. Die stip ontbreekt bij de politiek en daardoor ook binnen de sector. Kortetermijndenken, kortetermijnscoren - met een wirwar aan politieke partijen - overheerst in Den Haag. Het beleid zwabbert en zorgt voor onrust. Als we met een paar partijen en met slimme mensen, die constructief aan de toekomst willen bouwen, bij elkaar gaan zitten, zijn we er zo uit. Waar een wil is, is een weg!

Hans Luijerink
Voorzitter VVK