Versneld piekbelasters aanpakken voor extra stikstofruimte

Het aanpakken van piekbelasters kan via een andere bedrijfsvoering, stoppen of verplaatsen. Indien hierdoor voldoende ruimte ontstaat, kunnen PAS-melders met voorrang gelegaliseerd worden. Dit is nodig omdat zij volgens Remkes slachtoffer zijn van falend overheidsbeleid. Remkes wil wel een termijn vastleggen waarop de piekbelasters een keuze maken. Wanneer die keuze er niet komt, is uitkopen aan de orde.

Vroeg en stevig beginnen met het nemen van de eerste maatregelen is voor de natuur belangrijker dan precies op tijd te eindigen, vindt Remkes. Dit betekent niet dat 2030 losgelaten moet worden. Integendeel, 2030 blijft staan. Maar er moeten wel in 2025 en 2028 evaluatiemomenten komen voor eventuele nuanceringen in het beleid. “Want niemand mag aan het onmogelijke gehouden worden.”

Verder moet het stikstofkaartje van Van der Wal van tafel. Nuanceringen komen niet meer door, vindt Remkes, daarom moeten er integrale regionale kaarten komen die minder gedetailleerd zijn. De opgave is volgens de bemiddelaar veel breder dan stikstof. Het gaat om verbetering van de natuur waarbij ook rekening wordt gehouden met waterkwaliteit en de bodem. Daarom vindt hij de KDW, de kritische depositiewaarde, niet het geijkte middel in de stikstofcrisis. Ook een juridisch houdbaar alternatief zou niet in de wet opgenomen moeten worden.

Om een snelle reductie van stikstofreductie te krijgen moet niet alleen naar de landbouw gekeken worden maar ook naar industrie en mobiliteit. Een brede blik is daarbij wenselijk. “De focus is te veel op landbouw en op stikstof geweest. Voor een werkende kortetermijnaanpak zijn veel wensen van agrarische partijen realistisch. Ik adviseer die allemaal door te voeren.”