De gebruiksaanwijzing

Als kalverhoudster en kennismakelaar Kalverhouderij woon ik in de bakermat van deze sector, midden op de Veluwe. In onze omgeving draait bijna alles om kalveren. Toch liggen mijn roots niet in deze mooie sector. Oorspronkelijk kom ik uit het veenweidegebied van het Groene Hart. Daar leerde ik koeien melken en kwam ik bij verschillende boeren over de stalvloer. O, wat was ik trots als ik weer zelfstandig een koppel koeien had gemolken. Maar ja, feitelijk ben ik dus een ‘importkalverhoudster’.

Ik ben wel ontzettend gaan houden van de kalverhouderij. Het is een kleine sector, waar je snel veel mensen kent. Een kleine sector betekent echter ook dat er niet veel opleidingen en cursussen zijn. Veel kennis wordt van generatie op generatie doorgegeven.

Om mij in te zetten voor kennisontwikkeling van ondernemers, ben ik dus dit voorjaar gestart als kennismakelaar Kalverhouderij. Waar in de melkveehouderij een scala aan opleidingen en cursussen te volgen zijn, ligt dit in de kalverhouderij anders. Ik houd me bezig met kennisontwikkeling en het verbinden van mensen, specifiek als het gaat om de samenwerking melkveehouderij/kalverhouderij. Ondanks onze verschillen hebben we in de kern natuurlijk hetzelfde doel: een gezond kalf opfokken dat je uiteindelijk een inkomen oplevert.

In september is een vakinhoudelijke cursus kalverhouderij gestart waar bedrijfsopvolgers en zij-instromers aan deel hebben genomen. Tijdens deze cursus komen er ook gastdocenten. Dit zorgt voor mooie nieuwe inzichten. Een dierenarts ging in op een succesvolle opfok in relatie tot epi genetica. Dit is de wetenschap die er vanuit gaat dat genen aan- en uitgeschakeld kunnen worden door omgevingsfactoren en levensstijl. Dit betekent dus ook dat management invloed heeft op genen en dus op gedrag en prestaties van dieren, los van voeding en stalklimaat en dergelijke.

Het management en de omgeving van het dieren bepalen dus mede hoe de conditie van een koe zich ontwikkeld, hoe gevoelig een koe is voor infecties, hoe vaccinaties wel of niet aanslaan, wat de biestkwaliteit is. Al deze punten hebben dus ook weer invloed op het kalf. Elk kalf heeft dus feitelijk een eigen ‘gebruiksaanwijzing’ meegekregen die we niet altijd kennen. Een interessante gedachte. Des te meer zouden we ons moeten inzetten om gegevens van het jonge kalf uit te wisselen van zaken die we wél weten.

Onlangs zei een melkveehouder: ‘Niemand uit de kalversector heeft mij ooit verteld hoe zij het kalf aangeleverd willen hebben. Bijvoorbeeld hoe ik het moet voeren op de dag van vertrek en waarom…’ Ik ben er dus een grote voorstander van dat de kalverhouderij punten aangeeft aan de melkveehouderij zodat de kwaliteit van het kalf bij vertrek van het melkveebedrijf nog beter aansluit bij de wensen van de kalverhouderij. Zeker met het oog op de 28-dagen regeling, die hoogstwaarschijnlijk zal intreden, wordt de uitwisseling van kennis belangrijker.

Vandaar ook dit magazine ‘Ons Kalf’, om de kloof tussen beide sectoren weer een beetje te verkleinen. Laten we niet vergeten dat er één ding is dat ons bovenal bindt: trots. Trots op onze bedrijven, trots op onze dieren, en trots dat wij onszelf boer mogen noemen. Dit is dezelfde trots die ik vroeger voelde tijdens het melken van de koeien bij ons in de buurt. Want er is namelijk geen land ter wereld waar met zoveel kennis en kunde koeien gemolken worden en waar we de (voor de melkveehouderij) overbodige kalveren verwaarden tot een top kwaliteitsproduct!

Henriëtte Rozendaal
Kalverhoudster en kennismakelaar